Viches perlar os meus ollos sen inmutarte
tal vez notaches a creba na miña voz,
a emoción contida naquel instante.
Sentín que perdía a vida ao despedirme,
nada será o mesmo sen a túa presenza,
non volverei ter o teu sorriso que xa non será meu,
nin sentirei a túa ledicia enriba da miña pel,
non volverei a querer a ninguén como te quixen a ti,
nin pecharei meus brazos sobre outro corpo,
porque a túa imaxe teño gravada a lume
e xa para sempre estará comigo.
tal vez notaches a creba na miña voz,
a emoción contida naquel instante.
Sentín que perdía a vida ao despedirme,
nada será o mesmo sen a túa presenza,
non volverei ter o teu sorriso que xa non será meu,
nin sentirei a túa ledicia enriba da miña pel,
non volverei a querer a ninguén como te quixen a ti,
nin pecharei meus brazos sobre outro corpo,
porque a túa imaxe teño gravada a lume
e xa para sempre estará comigo.
8 comentarios:
Balteu,añoranza, tristura...reflexas nesta entrada, mais o amor como todo... ten un dereito e un envés...sempre temos que estar preparados...a vida, é un cambio constante de circunstancias...
Unha aperta.
Se cadra tes razón, pero cando doe…
Graciñas polas túas palabras animosas.
Bicos
Na miña crenza de que nada é para sempre, agás a esencia que permanece no máis fondo nós, logo de que unha historia remata, son desas persoas que non dubidan en prepararse para a seguinte, pois a tristura non dura sempre, ni pode, ou acabaría por arrastrarnos con ela.
E nunca se volve querer da mesma maneira, porque cada ser é único, pero é necesario aprender, aínda con dor, a gozar doutras maneiras de amar.
Unha aperta.
Fermosos versos de perda.
"tal vez notaches a creba na miña voz", é unha frase notable, síntese na pel, arreguiza o ser.
Os adeus sempre son dolorosos e a perda do querer ainda é moito peor.
A vida que malla nun.
Eusebio, precioso.
Bicos.
Tes razón no que dis Concha,pero levar a teoría a práctica, non é tan sinxelo, compre que o tempo axude a votar terra enriba do asunto pra axudalo a esquencer.
Graciñas polas túas palabras reflexivas e alentadoras.
Bicos
Alédome de que che guste Ana. As perdas cando son pra sempre, definitivas, doen e resulta incomprensible non volver a atopar o perdido, so o tempo axuda a facerse a idea.
Bicos
A imaxen perdurará porque vai acompañada o sentimento(que en ti non está rematado), pero pensa no seguinte novo amor que te encherá cando máis o necesites. Biquiños agarimosos
Son coma un frasco de perfume Maribel, mentres non se baleire de todo, non admite outra esencia.
Graciñas polos teus comentarios sempre tan animosos.
Bicos
Publicar un comentario