Ti tamén crías na presunta inocencia
deses homes noxentos que nos gobernan,
e o sangue batíache no cerebro.
Cerrabas a man nun puño
co que petabas no peito unha e outra vez
e cando xa che doía o brazo de tanto o mover,
aliviábache a dor da cabeza e unha voz
de remordemento dicía …
¡NUNCA MAIS! ¡NUNCA MAIS!