Ti tamén crías na presunta inocencia
deses homes noxentos que nos gobernan,
e o sangue batíache no cerebro.
Cerrabas a man nun puño
co que petabas no peito unha e outra vez
e cando xa che doía o brazo de tanto o mover,
aliviábache a dor da cabeza e unha voz
de remordemento dicía …
¡NUNCA MAIS! ¡NUNCA MAIS!
2 comentarios:
Nunca máis!Hai tantas cousas polas que berrar nunca máis...
Xa Concha, tes razón, nunca votei a esta xentuza, pero me gustaría que o resto de galegos dixeran iso, que nunca máis os votarían, porque son uns delincuentes que nos fan dano ao resto.
Agradezo a túa presenza nas miñas letras coa certeza do teu comentario.
Bicos.
Publicar un comentario