Muñeira

Muñeira
Oleo del pintor Portas Leirado

1 dic 2011

Pasamento dun sen teito




Fuches deixando

que as cordas que tiñas coa familia,

afrouxaran ata perderse no espazo tempo,

e ben pensado,

xa nada te unía ao mundo,

decidiches entón que as necesidades do corpo

administrábalas ti,

así comías cando che petaba

e durmías no primeiro cuberto no que podías

meter o saco.

Vivías ao carón do que che daban,

acochando a mirada no alcohol de cartón,

envellecendo ese corpo de home aínda mozo,

apto para o traballo pola idade pero inadecuado

polo gastado e desfeito,

fuxiches da xente que che daba ordes,

dos que che dicían como e cando tiñas que facer

isto ou aquilo,

dos que querían terte preto para controlarte.

Realmente sempre fuches coma un can sen dono,

desconfiando da man dos humanos

e disposto a saír correndo se a movían cara a ti.

Realmente non deixaches de ser o pequeno

que espera que súa nai o durma no berce,

ou nese saco no que semellas aniñarte.