O vento debuxa música no alto das arbores
envolvendo de po de estrelas o azul,
que baixa en espiral á terra,
coma se nese intre un mago
fixera o seu mellor número de maxia
e bolboretas, paxaros e cores buscan o seu sitio
acomodándose no primeiro andel que atopan.
É a primeira función do estalido do día,
espertando ao verán cheo de xemidos,
de charamuscas, de laios e berros xordos
que van poboando todo o que contén a vista.
Mentres, van chegando recendos do monte,
ábrense as carqueixas sempre xenerosas,
no campo a herba ponse crecha,
e do mar chega o fresquío da resaca
que lambe a costa con amorosos aloumiños.