Aquela tarde ditosa,
de primavera coutada,
cando por fin os nosos corpos,
de puro goce se unían,
como aquela tarde non houbo,
tan xubilosa na miña vida.
Collímonos da man,
coa respiración sostida,
amándonos ao momento,
como fixeramos sempre,
miña querida, miña adorada mulleriña.