Vou na procura…

Foi unha inutilidade agardar que os teus ollos,
se asomaran á beira dos meus,
tamén o foi trazar regos
para que o caudal da túa ledicia
fluíra cara a min por eles,
que as palmas das miñas mans,
limparan de espiñas o teu camiño,
para que os teus pés non sufriran
e puideran encamiñarte ao meu.

Pero, nada é inútil se decides voar
por ser a viaxe máis rápida,
ou se acordas vir polo mar
do noso destino.

Nada ía ser máis pracenteiro,
que atoparte de calquera xeito.