Muñeira

Muñeira
Oleo del pintor Portas Leirado

27 abr 2014

Lume de campamento



Coñecina nun campamento de verán,
entabóamos conversa unha noite
que os vagalumes alumeaban as nosas lembranzas,
as de ela estaban nas antípodas das miñas,
pois non sei se por ser estranxeira tiña morriña da súa terra
ou tal vez porque xogando a lanzar a pedra a auga,
eu lembraba a miña nenez contando os votes que daba.

Debín aplacar a súa melancolía cos meus aloumiños
 e ela agradeceumo con seus bicos.
Aquel nacente amor durou tan só tres días máis,
os que tardamos en acabar esas vacacións,
logo tardei moito máis en estiñar as estrías
que aquela estraña había deixado no meu corazón.

Miña terra galega





É a miña terra fértil en tonalidades verdes

que van do máis claro das súas veigas,

ate o máis escuro das súas augas.



Se esvaran estas: as dos ríos e as caídas

das nubes en sarabia, neve ou chuvia,

entre exuberantes montañas, praderías,

hortas e meandros que as levan cara ás rías.



Estas paisaxes déixante sen fala polo fermosos que son

e coa sorpresa retírante o salouco se o tiveras.



Eu animo a deixar o coche e saír andando,

pois a pé percíbese mellor a cor

e os detalles de todos os lugares.