Teño calosidade nos ollos de tanto mirarte
e as pálpebras semellan estar fixas
por non perder ningún detalle teu.
Mesmo con coñecer de memoria a túa silueta,
gústame percorrela coa vista ao contraluz,
pois esa figuriña que tes tenme encantado
e babeo coma un bobo cada vez que te teño diante,
so volvo en min cando me falas
e aínda que me gusta escoitarte,
relaxo a visión co teu contorno.
As veces paréceme ver as nas túas costas
e penso que certamente es un anxo,
pois so un ser así pode facer tanto ben aos demais
sen pensar nel
e síntome privilexiado por coñecerte.