Froito da conversa que tivemos,
pariches un razoamento
que foi crecendo,
cando comprendín
Eu son meu soamente
e ninguén me ten,
porque non me quere.
De primeiras asolagoume
mais logo fun sacando
a faciana cara arriba
e chapuzando aínda
no meu desconcerto,
sentín latexar o meu peito,
enchéndome de savia nova,
ata a derradeira rama.
A ilustración é copia de Dibujos de árboles para colorear de Internet