Muñeira

Muñeira
Oleo del pintor Portas Leirado

10 mar 2010

I


Na túa ausencia non creo. Respírote,
gorento a túa esencia que gardo na miña caixa forte,
só a saco nestas ocasións,
cando te voto a faltar,
así énchome de ti e sobrepóñome.
Tamén mírome no espello,
para verte impresa na miña retina,
tan viva, que ata falo contigo
e non fai falta que respondas,
xa o fago eu por ti

4 comentarios:

EL AVE PEREGRINA dijo...

Amigo Balteu...sempre pasa o mesmo, vótase en falta a alguén cando xa non existe ou canso-sa...fuxiu...

Un bico.

fonsilleda dijo...

Ese recordo, esa imaxe, que permanece impresa na pel e que regresa a nós unha e outra vez, describíchela marabillosamente ben no teu poema.
Gustoume.
Bicos

Unknown dijo...

Seguramente tes razón, compañeira.
Moitas grazas por pasar por aquí e deixarme pegadas das túas plumas.

Un acio de bicos pra ti.

Unknown dijo...

Moitas grazas paisana, un sempre trata de facelo o mellor posible e non sempre se consegue o que un quere, pero agradecese moito a visión particular dos demais.

Un acio de bicos pra ti.