Muñeira

Muñeira
Oleo del pintor Portas Leirado

11 ago 2010

Amencer



O vento debuxa música no alto das arbores

envolvendo de po de estrelas o azul,

que baixa en espiral á terra,

coma se nese intre un mago

fixera o seu mellor número de maxia

e bolboretas, paxaros e cores buscan o seu sitio

acomodándose no primeiro andel que atopan.

É a primeira función do estalido do día,

espertando ao verán cheo de xemidos,

de charamuscas, de laios e berros xordos

que van poboando todo o que contén a vista.

Mentres, van chegando recendos do monte,

ábrense as carqueixas sempre xenerosas,

no campo a herba ponse crecha,

e do mar chega o fresquío da resaca

que lambe a costa con amorosos aloumiños.

8 comentarios:

EL AVE PEREGRINA dijo...

Bela entrada amigo, eu engadolle,

Fermoso éche o cantar
o vento e a mar salgada
entre esa brisa fresca
mais... ondiña enredada.

Un abrazo.

Unknown dijo...

Fantástico amiga mía, gustame o engadido.
Graciñas pola visita e por as túas letras.

Bicos

Concha L. F. dijo...

Gustoume o teu xeito de describir algo tan coitiá coma fermoso.

Un saúdo

Unknown dijo...

Graciñas Concha, benvida polas miñas letras, alédome moito de que che gustara e espero que che siga gustando o que vaia publicando, co leas e comentes.

Bicos

Maribel-bel dijo...

A maxia que recende das túas verbas, envolve, sen calma esta tarde de sol, sen vento, sen mar. Apertiñas sempre.

Unknown dijo...

Graciñas Maribel, por vires ata o meu curruncho e deixarme esas agarimosas palabras, espero que o sol non te queime e que un airiño suave (aínda que sexa nocturno) che refresque, lembrándoche a brisa mariña.

Bicos

fonsilleda dijo...

Non coñezo o motivo porque esquecín este texto. Síntoo ben porque xa o tiña lido e gustárame tanto como agora que repetín lectura.
Debuxaches con palabras fermosas un mencer calquera.
Moi bonito.
Bicos.

Unknown dijo...

Non te preocupes Ana, eu sei que xa o liches e sempre se chega a tempo de deixar un comentario e eu de agradecercho.

Un acio de bicos pra ti.