Na procura de parella

No corredor da morte da miña vida afastado de ti,

sinto a friaxe das húmidas paredes dos ollos

cando lembro a túa imaxe e meu maxín móstrame

as diapositivas dos momentos vividos ao teu carón.

Cego entón, coa escuridade da falta de luz, pero

cos sentidos do olfacto e oído en alerta vermella,

 por se tentaras de aproximarte aproveitando a negrura,

concéntrome no ruído que fai o vacío do silencio.

Sen dubida algunha derrámome polo precipicio

da esperanza e empurrado pola fe, creo que podemos

chegar a negociar un acordo de relación asistida de un

coa presenza testemuñal do outro.

Despois de todo coñecémonos non? e facemos boa parella.