Noites de hospital de luz morna, tediosa,
de silente movemento en cada cuarto,
móvense batas brancas,
traxes verdes de respiración enmascarada,
angarellas, cadeiras, camas que foxen
e gaivotas ouleadoras.
A temperatura do corpo eleva
o grao de humidade entre as sabas,
a cabeza esvara pola almofada
buscando o frescor que non existe,
mentres as gaivotas berran defendendo o seu niño.
Os doentes loitan por roubar un sono,
as enfermeiras tentan de atopar un descanso,
xa de madrugada o silencio faise dono de todo
e as gaivotas non paran de chiar.