Erguese sempre
co sorriso nos beizos,
coa luminosidade do novo día.
A súa equipaxe está permanentemente feita e a man,
por se debe cambiar a orientación dos seus pasos.
Non precisa moitos cartos,
nin cargarse de débedas, recordos,
nin obxectos superfluos,
vive o presente,
o futuro sorprendelle e alédao cada mañá.
Os seus ollos son da cor do ceo,
no seu horizonte non hai outra cousa.
Coñece cada palmo da terra pisada
coma cidadán do mundo,
recórreo de punta a punta
sen atopar fronteiras
e aí é onde vive.
Entendese con todos,
coma todos poden entendelo facilmente,
seus irmáns do norte,
son coma os do sur aínda que teñan a pel máis
clara.
2 comentarios:
As veces penso que é a millor maneira para vivir.
Bicos.
Penso que tes razón, a lo menos así non teríamos ese sentimento de propiedade da terra, e todos seríamos terrícolas, nin galegos, nin africans, todos seríamos de esta pelota que xira no espazo.
Bicos
Publicar un comentario